Opowieści ciąg dalszy

Dzisiaj będzie o szkoleniu, ale na początek jeszcze coś o kastracji.

Byliśmy z Satorem wczoraj u weta i pytałam się kastrację chemiczną i kastracji nie będzie.
1. Tak jak myślałam, jeden wet nie wiedział w ogóle co to jest, dopiero 2 przyszedł mu z pomocą, ale powiedział, że jeszcze takiego zabiegu nie robili.
2. Wet powiedział, że jeśli nie ma wskazań zdrowotnych, ani nie jest agresywny w stosunku do ludzi i nie przeżywa jakoś szczególnie cieczek to on nie jest za kastracją. A, że powiedział to w obecności mojego taty, to o przekonaniu go nie ma mowy.
3. Jak sobie przemyślałam, to co powiedział wet to wyszło na to, że chciałabym go wykastrować dla własnej wygody. W sumie Sator nie jest zupełnie wyłączony z rzeczywistości i potrafię jakoś do niego dotrzeć.

I tu dochodzimy do naszej "resocjalizacji"
Sator już chętnie się za mną bawi o ile nie jest bardzo zmęczony. Pomału zaczyna mi się wydawać, że on do zabawy to mnie nigdy nie zaprosi ;-). I tu są dwie opcje, albo on taki po prostu jest, albo skopałam to w szczenięctwie.
Już ładnie przychodzi na zawołanie, ostatnio nawet z mniejszym opóźnieniem. To wszystko oczywiście max. w obecności ludzi. Co do psów to inna bajka.

Byliśmy niedawno na polanie i bawiła się tam ze swoimi właścicielami suka husky. Sator oczywiście zahipnotyzowany (był zapięty na długaśnej smyczy) wołałam go, ale nie przynosił skutków, stwierdziłam więc, że odpuszczę. Usiadłam i czekałam. Zaczął iść w jej kierunku (ona cały czas się bawiła), ale szybko skróciłam smycz i musiał się zatrzymać. Po paru chwilach odwrócił się w końcu do mnie. Ja oczywiście zaciesz i zaczęliśmy się bawić szarpakiem. Trochę się pobawiliśmy, ale znowu rozproszył. Powtórzyłam, więc to samo i Sator szybciej zrezygnował i wrócił do mnie. Znowu się pobawiliśmy i poszliśmy stamtąd, bo stwierdziłam, że nie ma co przesadzać.
Teraz wiem, że nie ma co wysilać się, lepiej poczekać i pilnować, żeby pies nie mógł niczego wtedy robić. Ma wtedy do wyboru, albo ja, albo będzie stał i patrzył jak inni się bawią. A przy okazji nie będę sobie psuła przywołania.

Wczoraj byliśmy na spacerze z moją przyjaciółką i jej jamniczką i byłam z Satora bardzo zadowolona. Co prawda jamniczka to zołza jest =D i Sator nie miał co liczyć na zabawę z nią, ale całkiem ładnie się ze mną bawił szarpakiem, aportował, a nawet poganialiśmy się tak bez zabawki.

Jednak jeszcze wygrywają ze mną jakieś zapaszki, a na pewno inne psy i jeszcze musimy poćwiczyć nad szybkim skupianiem się. W Przyjacielu Psie jest nowy dział o szkoleniu pozytywnym krok po kroku. Pierwszy artykuł wygląda całkiem sęsowanie i mam nadzieję, że następne też nam się do czegoś przydadzą :-)

A w następnej notce o tym jak mnie denerwują ludzie z małymi słodkimi pieskami...